Als een kind van een ongehuwde moeder bij een huwelijk van die moeder erkend en/of gewettigd wordt, geldt (in het algemeen!) de regel: hoe groter de tijdspanne tussen geboortedatum van het kind en de huwelijksdatum van de moeder, des te kleiner is de kans dat de man, waar de moeder mee trouwt, behalve de wettige vader ook de natuurlijke vader van het kind is.
Er zijn echter uitzonderingen, zoals in het geval van Adriana de Rooij. Haar onwettige zoon Petrus is op 3 juni 1801 te Tilburg gedoopt. Zij trouwt op 2 maart 1814 te Tilburg met Adrianus Doorakkers. Bij dat huwelijk wordt haar voorechtelijke zoon, die dan inmiddels 12 jaar is, door haar man erkend:
Het huwelijk vindt dus ruim 12 jaar na de geboorte van haar zoon plaats. Je zou dan verwachten, dat Adrianus Doorakkers niet de natuurlijke vader is. Maar .... de doopinschrijving vertelt een ander verhaal. Volgens die inschrijving is Adrianus Doorakkers de vader van het kind (DTB 12 Tilburg):
Ook in het volkstellingsregister van 1810 wordt de zoon van Adriana de Rooij Doorakkers genoemd (volkstellingsregister Tilburg 1810, inv. nr. 1275, blad 21):
Hoewel Petrus dus officieus door het leven ging met de achternaam Doorakkers, heette hij tot 2 maart 1814 officieel Petrus de Rooij. Waarom Adrianus Doorakkers en Adriana de Rooij zo lang hebben gewacht met trouwen is een raadsel. Maar een ding lijkt wel zeker: Adrianus Doorakkers is de natuurlijke én wettige vader van Petrus.
