225. Kruisvereniging Het Groene Kruis, afdeling Tilburg, 1922-1929, 1 meter.
Tilburgse afdeling
Aan het begin van de twintigste eeuw groeide de vereniging Het Groene Kruis enorm door de propagandistische ijver van ds. Fleischer, die als predikant door het land trok en ontelbare lezingen hield over het verbeteren van de huiselijke ziekenverpleging en tot popularisering van hygiëne. Het uitgangspunt van het Groene Kruis (groen als kleur van de hoop) was dat iedereen, arm of rijk en van welke gezindte dan ook gebruik kon maken van dezelfde gezondheidsdiensten. Vanaf oktober 1910 werd geprobeerd om een eigen afdeling Tilburg van het Groene Kruis op te richten. In andere plaatsen zoals Boxtel, Breda, Eindhoven, 's-Hertogenbosch en Oss waren al afdelingen, echter in Tilburg niet. Wat een rol speelde was het feit dat de bisschoppen van Breda en 's-Hertogenbosch een oprichting van een neutrale vereniging aanvankelijk niet steunden.
Maar in 1922 was een eigen afdeling in Tilburg dan toch een feit.
Wederopbouw
Na de oorlog brak voor het kruiswerk een periode aan van wederopbouw. Vele wijkgebouwen werden herbouwd, nieuwe werden opgericht. Door de ongekende economische groei van de jaren vijftig en zestig en het uit de grond rijzen van nieuwe woonwijken breidden de kruisverenigingen zich enorm uit. Het Groene kruis was gevestigd in de Molenbochtstraat 58. Leden hadden - onder bepaalde voorwaarden- recht op drie maanden gratis hulp van de zusters op doktersadvies. Daarnaast werd er kraamhulp geboden en verplegingsartikelen. Het consultatiebureau was in de Sint Josephstraat gehuisvest, waar ook moedercursussen werden gegeven. 
Samenwerkingsverbanden
De overheid wenste steeds meer zeggenschap over de gezondheidszorg te krijgen. De nieuwe Gezondheidswet (1956) was een compromis: overheid en particulier initiatief dienden samen te werken in een Centrale Raad voor de Volksgezondheid. Daarnaast ontstonden Provinciale raden voor de volksgezondheid. Het kruiswerk professionaliseerde zich en hield zich, naast de traditionele taken, bezig met geslachtsziektebestrijding, astmabestrijding, zorg voor kankerpatiënten, bejaardenzorg, revalidatie, gezinszorg, preventieve entingen, reumabestrijding, zorg voor diabetici en voedingsvoorlichting. Aan de top kreeg de samenwerking in 1967 vaste vorm door de oprichting van de stichting Samenwerkende Landelijke Kruisverenigingen. Door de ontzuiling die zich in die periode op alle maatschappelijke terreinen voltrok, werd de fusie tussen de drie organisaties, het Wit-Gele Kruis, het Groene Kruis en het Oranje-Groene Kruis een feit.In 1975 werden de landelijke bureaus samengevoegd en twee jaar later werden de afzonderlijke verenigingen opgeheven.
In de jaren tachtig ging de ontzuiling voort op plaatselijk en provinciaal niveau. In 1990 werd het proces van de schaalvergroting voltooid toen de koepels van het kruiswerk en gezinsverzorging fuseerden onder de naam Landelijke Vereniging voor Thuiszorg.
Geschiedenis van het archief
In november/december 2015 is het archief beschreven door Elton Raven. Enkele documenten uit het archief zijn opgenomen in het archief van de schooltandverzorging (506). De landelijke uitgave Het Groene en het Witte Kruis. Officieel orgaan van de algemeene Nederlandsche Vereeniging 'et Groene Kruis over de jaren 1926-1933 is overgedragen aan het Utrechts Archief. Dubbele exemplaren zijn vernietigd.
