Bij het doornemen van de nieuwe foto's en documenten over en van het echtpaar Toon de Groot en Mieke Reijntjes uit Gilze, realiseerde ik me weer hoe het leven in de twintigste eeuw zo sterk is veranderd. Toon werd in 1891 op Nerhoven in Gilze geboren en ook Mieke zag in 1891 het levenslicht. Levenslicht, maar buiten op de straat waren er nog geen lantaarns. De eerste vliegtuigen verschenen rond 1911, in 'Gils' koffiemolens genoemd
(link). Wegen waren vaak nog niet verhard. In 1914 zou de provincie de weg van Bavel via Gilze naar Chaam verharden. In september en oktober 1914 kwamen veel Belgische vluchtelingen naar Gilze.
Toon was er een van een tweeling en de jongste van acht kinderen. Zijn volledige doopnamen waren Antonius Johannes, die van zijn vrouw Maria Cornelia. De ouders van Toon waren slager en later boer, de ouders van Mieke hadden een landbouw- en veebedrijf. De meeste boeren in Gilze hadden een leerlooierij erbij. Op zijn dertiende begon Toon als slagersknecht, een beroep dat hem niet echt beviel. Het hele gezin werkte mee in de varkensslagerij, het spek werd in Breda en Tilburg verkocht.
Toon leerde Mieke kennen op het voetbalveld, aanvankelijk leek ze niets van hem te willen weten. Ze trouwden in 1919. Ze gingen in de Oranjestraat wonen en daarna slagerij aan de Lange Wagenstraat/
Nieuwstraat. Hij was dan ook blij om over te stappen op de landbouw. Rond 1923 startte het echtpaar een boerderij aan de Tilburgsebaan 13 in Gilze bij de Vossenberg. De heidegrond was nog niet ontgonnen. Boeren betekende hard werken en veel tobben, veel werk moest met de hand gedaan worden. Maar de vrouw Mieke mopperde nooit, dat was een geluk vond Toon. In 1925 werd het stamboek ingevoerd, tot die tijd kon de stier de koeien vrij dekken. Revolutionair was in 1928 de aankoop van een melkmachine, de eerste in Noord-Brabant !
 |
| Toon de Groot |
Toon was een groot paardenliefhebber, eenmaal werd hij zelfs kampioen paardendressuur van de kring Breda. Decennia was hij lid van de rijvereniging Wilhelmina.
In 1964 verkochten ze de boerderij met melkkoeien en paarden.
Met hun 91ste jaar gingen de Gilzenaren naar het bejaardentehuis De Volckaert in Dongen. Daar werd ook het diamanten bruiloftsfeest gevierd, maar "
na m'n 100ste verjaardag fist ik nie meer'. Roken had geen enkele invloed op zijn gezondheid, menige agio sigaar verdween in de rook. Hij overleed te Dongen op 15 april 1984, zijn weduwe Mieke Reijntjens overleed een jaar later op 17 juni 1985.
Hoewel hij zelf nooit aan de AOW had betaald, die werd pas in 1957 ingevoerd, had hij lang profijt van het ouderdomspensioen. "Ik
geloof goed dat ik unne dure ben, ik heb er nooit een cent aan betaald".
Van Marjon Derks- Van Rooij ontving het Archief de collectie van Gerard van Rooij. In de collectie bevinden zich stukken betreffende de familie Van Rooij en Beunis en enkele genealogische overzichten. Bovenstaande informatie is afkomstig uit een plakboek over het echtpaar (inv.nr. 50).
